خلوت

آخرش نشد که حضوری حرف‌های ملکیان را بشنوم؛ یعنی هنوز نشده. این یکی از جمع‌وجورکننده‌ترین نوشته‌هایی بوده که خوانده‌ام. به قولی اشاره می‌کند که می‌گوید همه‌ی قضیه این است: وَلَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَ‌ادَىٰ کَمَا خَلَقْنَاکُمْ أَوَّلَ مَرَّ‌ةٍ (انعام ۹۴)

وَ کُنتُ نَسْیًا مَّنسِیًّا - ۱

... گفت: «ای کاش پیش از این مرده بودم و به کلی فراموش شده بودم»

فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِی قَدْ جَعَلَ رَ‌بُّک تَحْتَکِ سَرِ‌یًّا 

وَهُزِّی إِلَیْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَیْکِ رُ‌طَبًا جَنِیًّا 

۲۳-۲۵ مریم