باران

آیه ۳۴ (آخر) لقمان از علم خدا می‌گوید، هم‌چنان که در بسیاری از آیه‌های دیگر سوره هم گفته بوده. به همین وضوح، از بی‌خبری ما جماعت هم می‌گوید. وسطِ این من می‌دانم و شما نمی‌دانید، حرفی از باران هم هست که به چشم من قرینه‌ای در آیه ندارد:

 إِنَّ اللَّـهَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَ یَعْلَمُ مَا فِی الْأَرْحَامِ  وَ مَا تَدْرِی نَفْسٌ مَّاذَا تَکْسِبُ غَدًا وَ مَا تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّـهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ

 دوست دارم بفهممش. 

این «الغیث» غیر از این‌جا فقط یک بار دیگر در قرآن آمده، شوری:۲۸، همان‌جا که از ناامیدی حرف می‌زند.